Varoluş sorunsalına derinden inen Nilgün Marmara için hayat tıpkı egzistansiyalistlerde olduğu gibi “dünyaya bırakılmışlık”tır. Dirim, bu bırakılmışlığın acısını yaşar ve her şey ölüm için bir emaredir. “Doğmuş olmak bir referans mektubunu nereye ve kime götüreceğimizi bilmemektir.”(Marmara 1993:62) diyen Nilgün Marmara için bu referansın uzamsızlığı dirimin yaşam kargaşasındaki süflileşmesinden gayrı değildir. Umarsızlığın iktidarında olan tin, kendini yadsımaya tabi tutacak ve sonuç olarak da bu süflileşmenin yırtıkları arasından gördüğü dünyaya/varlığa sessiz bir içtenlik protestosunu gerçekleştirecektir. Nilgün Marmara da tinsel yadsımaları sonucunda yaşadığı dışlaşma eğilimlerinin vurucu imgelerini intiharı ile ortaya koyanlardan olmuştur.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder